Hvað varð um þjóðarstoltið?

Handverkskonur milli heiða, þingeyskur félagsskapur sem hefur síðastliðin 20 ár selt heimatilbúnar afurðir á markaði á Fosshóli við Goðafoss, fordæma harðlega þá þróun sem orðið hefur í  minjagripasölu hér á landi. Innan hópsins eru um 100 konur sem hafa atvinnu og tekjur af því að prjóna lopapeysur og búa til aðra minjagripi til sölu. Í yfirlýsingu sem þær sendu heimasíðu stéttarfélaganna segir að á síðustu árum hafi færst í vöxt  að íslenskir minjagripir séu framleiddir erlendis. „Ýmiskonar dót skartar íslenska þjóðfánanum eða myndum af okkar helstu náttúruperlum, vandlega merkt Kína eða Taiwan. Við því er víst lítið að segja  en leiðinlegt samt að þetta skuli vera það helsta sem Íslendingum dettur hug að bjóða erlendum gestum okkar. En nú tekur steininn úr þegar íslenska lopapeysan er dregin niður í gróðasvaðið og subbuð út með þessum hætti. Drottningin okkar lopapeysan er flutt inn til Íslands. Er ekki fokið í flest skjól þegar fjársterkir aðilar eru farnir að flytja út íslenska lopann alla leið til Kína þar sem að prjónaðar eru úr honum peysur, þær síðan sendar aftur til Íslands og seldar erlendum ferðamönnum sem íslenskar lopapeysur,“ segir í vafningalausri yfirlýsingu handverkshópsins.

Hópurinn tekur fram að með þessu sé ekki verið að beina spjótum að kínverskum prjónakonum, enda séu þær sennilega ekki öfundsverðar af launum sínum. „En hér á landi er fólk sem vildi gjarnan hafa atvinnu af því að prjóna fyrir þessi fyrirtæki en þá sennilega á heldur hærri töxtum. Íslenska lopapeysan hefur lengi verið burðarásinn í sölu okkar smærri aðilanna, það hefur orðið vakning í prjónaskap og margir haft töluverðar tekjur af því þjóðlega  handverki, að prjóna. Ef við eigum að standa í samkeppni við kínverskar prjónakonur er nokkuð ljóst hvernig rekstur okkar fyrirtækja fer.“

Handverkskonur segjast gera sér grein fyrir að salan á kínverskum lopapeysum hér sé lögleg en siðlaus. „Víða um land eru rekin lítil handverksgallerí, við teljum að fólk sem rekur þau séu sama sinnis og við köllum eftir viðbrögðum þeirra,“ segir í yfirlýsingu handverkshópsins.

Þess ber að geta að Framsýn íhugar að óska eftir upplýsingum frá  þeim aðilum sem valið hafa að láta framleiða íslenskar lopapeysur í Kína til sölu á Íslandi. Óskað verður eftir upplýsingum um kjör og aðbúnað fólksins í Kína sem framleiðir lopapeysurnar  fyrir markaðinn á Íslandi. Fram að þessu hafa Kínverjar ekki verið þekktir fyrir góð launakjör eða aðbúnað verkafólks, sé tekið mið af því sem gerist á Íslandi.

Verður það framtíðin að Íslendingar og erlendir gestir sem hingað koma klæðist „íslenskum“ lopapeysum frá Kína?   Sigtryggur Vagnsson sem hér er á ferð er að sjálfsögðu í fallegri íslenskri lopapeysu sem prjónuð var á íslensku alþýðuheimili. Íslenskara verður það ekki. 

(Þessi frétt byggir á yfirlýsingu Handverkshópsins milli heiða, frétt vikublaðsins Akureyri og skoðunum Framsýnar)

Deila á